Η εντυπωσιακή διαδρομή της Ελένης Γλύκατζη Αρβελέρ, ξεκινάει ως εξής: Ένα ιδιόχειρο γράμμα φτάνει στο Παρίσι της δεκαετίας του ’70: «…εσύ έγινες σπουδαία, κι εγώ ένας σοβαρός αρχιτέκτονας…». Είναι ο συμμαθητής της, εκείνος που η Ελένη κάθεται δίπλα του στο Δημοτικό. Το αγοράκι έχει ένα μολύβι με χρώματα. … «Το κοιτούσα, το κοιτούσα…», θυμάται η Ελένη Γλύκατζη και περιγράφει σε συνέντευξη της συνεχίζει «πόσο το ζήλευα αυτό το μολύβι… μέχρι που ήθελα να το κλέψω. Βέβαια, δεν το έκλεψα ποτέ, αλλά ούτε και το απέκτησα τότε. Σήμερα,
έχω πάνω από 600 μολύβια!»…
Η μαθήτρια Ελένη Γλύκατζη τελειώνει το σχολείο του Βύρωνα, διαβάζοντας από τα βιβλία των αδελφών της και αποζητώντας… ένα μολύβι με χρώματα! Μια διαδρομή που ξεκινά από τη Μικρά Ασία – τόπο καταγωγής της οικογένειάς της – περνάει από τον προσφυγικό κόσμο του Βύρωνα όπου μεγαλώνει, και από εκεί εκτείνεται ως το Παρίσι – την Πόλη του Φωτός που ονειρεύτηκε απροσδιόριστα αρκετά μικρή – για να διαπρέψει.
*****
Για να μη χάσετε καμία ανάρτηση της Εποπτείας, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο newsletter μας, πατώντας ΕΔΩ
Για ΟΛΑ τα videos της Εποπτείας, γραφτείτε στο κανάλι μας στο youtube, πατώντας ΕΔΩ
*****
Η Κατοχή και η δράση της στην Αντίσταση, η φοιτητική ζωή στην μεταπολεμική Αθήνα ανήκουν πλέον στο παρελθόν και μαζί με φίλους της που ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο και ένα νέο ξεκίνημα, ταξιδεύουν, δίνοντας ένα συναρπαστικό ραντεβού στον πύργο του Άιφελ για μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι της δεκαετίας του ’50: Η μαγική ατμόσφαιρα της Σορβόννης, με το Σαιντ Ζερμέν ντε πρε (Saint Germain de Pres), οι παρέες της τέχνης και της διανόησης –Πικάσσο, Σιμόν ντε Μπωβουάρ, Λουί Αραγκόν, Έλσα Τριολέ, Κλώντ Ρουά, Ναταλί Σαρώτ, Φρανσουάζ Σαγκάν, Λουί Μπουνιουέλ, Χοσέ Μπεργκαμίν- τη συναρπάζουν.
Η συμμετοχή στις ιδεολογικές συζητήσεις, οι ζυμώσεις της εποχής και η έκδοση του Express με συντάκτες τους Μαντέ Φράνς, Φρανσουά Μωριάκ, Ζαν Ζακ Σερβάν- Σρεμπέρ, Φρανσουάζ Ζιρού, είναι το ξεκίνημα μιας νέας εποχής για τη σπουδαία επιστήμονα.
Η Ελένη είναι με την ομάδα του France Observateur, τον Πατρίκ Κεσέλ, τη Φρανσουάζ Βερνί και τον Ροζέ Παρέ. Κοντά της, στο δημιουργικό αυτό ταξίδι στέκεται η καλύτερή της φίλη, Ελένη Πετσοπούλου.
Το Παρίσι καθορίζει και την προσωπική της ζωή. Εκεί θα γνωρίσει το σύζυγό της και αξιωματικό του γαλλικού στρατού, Ζακ Αρβελέρ, με τον οποίο παντρεύεται το
1958 και αποκτούν μια κόρη. Η οικογενειακή της ζωή με τον Ζακ και την κόρη της Μαρί Ελέν χαρακτηρίζεται από πληρότητα κι είναι γεμάτη από ευτυχία.
Το 1968 ήταν χρονιά ορόσημο για εκείνη καθώς γίνεται καθηγήτρια στη Σορβόννη.
Είναι η πρώτη γυναίκα της Γηραιάς Ηπείρου που παίρνει τον επίζηλο τίτλο.
Η εντυπωσιακή πανεπιστημιακή της καριέρα, η σχέση με τους φοιτητές της, η θέση της για την παιδεία, η ανάδειξή της σε Πρύτανη της Ακαδημίας των Παρισίων
την οδηγούν στο απόγειο της καριέρας της.
Διαγράφει μια σημαντική πορεία στην κοινωνία της Ευρώπης, γνωρίζεται με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και αποκτούν συχνότατη επικοινωνία ενώ παράλληλα αξέχαστες παραμένουν οι συγκεντρώσεις στο σπίτι της Κλώντ Πομπιντού, παρέα ακόμη με τη Σιμόν Βέϊλ, τη Μιρέιγ Ματιέ καιτον Γκυ Μπεάρ.
Αναλαμβάνει την προεδρία της στο Εθνικό Κέντρο Τεχνών «Ζωρζ Πομπιντού» ενώ αποκτά σχέση εμπιστοσύνης με τον Φρανσουά Μιττεράν, τον Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, τον Ζακ Σιράκ.
Ως Πρύτανης της Σορβόννης γνωρίζει εξέχουσες προσωπικότητες όπως η Ίντιρα Γκάντι, ο Ζάο Ζιγιάνγκ κι άλλοι ηγέτες κρατών και προσωπικότητες του πολιτικού
χώρου.
Κατά τη διάρκεια της διοικητικής της παρουσίας στην γαλλική πανεπιστημιακή σκηνή, λειτουργούν στο Παρίσι σαράντα έδρες που αφορούν στην Ελλάδα.
Στην τόσο σημαντική επαγγελματική της σταδιοδρομία ξεχωρίζουν οι πολιτικές στιγμές από τα ταξίδια της με τον Μιττεράν, η παραμονή της στην Ουάσιγκτον και το δείπνο στον Λευκό Οίκο.
Οι φίλοι των νεανικών της χρόνων είναι ο Μάνος Χατζιδάκις, η Μάρω Κύρκου, η Τατιάνα Μιλλιέξ, η Άννα Αβραμέα, η Λένα Λαμπράκη- Σαββίδη, ο Χρήστος Λαμπράκης, ο Γιάννης Ξενάκης, η Ντόλυ Γουλανδρή.
Η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ είναι μια έντονη προσωπικότητα με μια ζωή πλούσια, μια ζωή γεμάτη αξέχαστες στιγμές!
Τα έργα της αφορούν κυρίως την ιδιότητά της ως βυζαντινολόγου.
Μεταξύ των σημαντικοτέρων, αξίζει να αναφερθούν οι «Έρευνες για τη διοίκηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τον 9ο και 10ο αιώνα»(1960), «Το Βυζάντιο και η θάλασσα» (1966), «Μελέτες για τη διοικητική και κοινωνική διάρθρωση του Βυζαντίου»(1971), «Βυζάντιο, η χώρα και τα εδάφη»(1976), και «Η Πολιτική Ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας»(1976), «Βυζαντινή Γεωγραφία», «Ιστορική γεωγραφία του μεσογειακού κόσμου».
Γνωστή είναι επίσης και για το μεγάλο αίσθημα φιλελευθερισμού και ελεύθερης έκφρασης των ιδεών που την διέπουν.
Όπως είχε η ίδια αναφέρει σε παλαιότερη συνέντευξή της: «Ποτέ δεν επέτρεψα, ως πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Σορβόννης να μπει στο ίδρυμα αστυνομικός χωρίς να είμαι και εγώ η ίδια μπροστά».
*****
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Πόσο μας αφορά και πόσο μας επηρεάζει η κρίση στη Γαλλία; (video)
Ρωσία και Τουρκία απειλούν με παρόμοιες μεθόδους Ουκρανία και Ελλάδα
Η ορθολογική κατανόηση του Σύμπαντος στην Ηθική του Σπινόζα
Η δημιουργική φαντασία στη σκέψη του Κορνήλιου Καστοριάδη
Ζώντας στην Εποχή της Αβεβαιότητας
Η Γέννηση του Θεού, ο Χέγκελ και η κβαντική επιστήμη
Δημήτρης Πικιώνης, ο πρωτοπόρος της σύγχρονης ελληνικής αρχιτεκτονικής
Ο θάνατος μιας άγνωστης, που άλλαξε όλο τον κόσμο!
ΗΠΑ- Κίνα: Η σταθερή αλληλεξάρτηση μικροτσίπ και σπάνιων γαιών
Πηνελόπη Δέλτα, η μεγαλύτερη Ελληνίδα συγγραφέας στη νεότερη εποχή
δεν βρέθηκαν σχόλια επισκεπτών...