Στις 27 Απριλίου 1928, απεβίωσε ο Γεώργιος Ρεμούνδος (1878 - 1928) ο οποίος ήταν Έλληνας μαθηματικός και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Ο Γεώργιος Ρεμούνδος (3 Μαρτίου 1878 - 27 Απριλίου 1928) υπήρξε μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες των ελληνικών μαθηματικών, του οποίου το έργο αφήνει ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ιστορία της ελληνικής και διεθνούς επιστήμης.
Γεννημένος στην Αθήνα, στις 3 Μαρτίου 1878, ο Ρεμούνδος υπήρξε προϊόν μιας ιδιαίτερα προνομιούχου ακαδημαϊκής πορείας, που τον οδήγησε από τις αίθουσες της Βαρβάκειου Σχολής στις υψηλότερες κορυφές της διεθνούς μαθηματικής κοινότητας.
Αποφοίτησε από τη Βαρβάκειο Σχολή και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου απέκτησε το πτυχίο του το 1900 και το διδακτορικό του το 1905. Η εκπληκτική του ακαδημαϊκή διαδρομή τον οδήγησε στη Γαλλία, όπου έλαβε υποτροφία από το ελληνικό κράτος και φοίτησε στις διακεκριμένες Σχολές École Normale Supérieure και Faculté des Sciences του Παρισιού. Η επιστημονική του παρουσία στην καρδιά της Ευρώπης στεφάνωσε την καριέρα του με τη διατριβή του, με την οποία αναγορεύθηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Παρισιού το 1906.
Από το 1904, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ανέλαβε διδασκαλία στη Βαρβάκειο Σχολή, και σε σύντομο χρονικό διάστημα εκλέχθηκε υφηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Στις 10 Μαρτίου 1908 ιδρύθηκε στον Πειραιά η Στ.·. Σαλαµίς. Η ζωή της δεν διήρκεσε πολύ. Ο µοναδικός Σεβ.·. ήταν ο Γεωρ. Ρεµούνδος.
Το 1912, ανέλαβε τη θέση του τακτικού καθηγητή της ανώτερης μαθηματικής ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εντούτοις, η ακαδημαϊκή του πορεία δεν περιορίστηκε μόνο στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Από το 1916, ανέλαβε τη θέση καθηγητή στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών, ενισχύοντας την ακαδημαϊκή παράδοση της Ελλάδας και μεταλαμπαδεύοντας τις γνώσεις του σε νέες γενιές μαθηματικών.
Η συνεισφορά του στην επιστήμη ήταν εξαιρετικά σημαντική. Με περισσότερες από 100 δημοσιεύσεις, υπήρξε πρωτοπόρος στη μαθηματική ανάλυση και στην ανάπτυξη της θεωρίας των αλγεβροειδών συναρτήσεων. Οι εργασίες του αποτέλεσαν τη βάση για το θεώρημα της πυκνότητας των μηδενιζουσών τιμών, θεμελιώνοντας για πρώτη φορά τη θεωρία αυτή. Η αναγνώριση του έργου του από την παγκόσμια μαθηματική κοινότητα ήταν άμεση, καθώς πολλές από τις δημοσιεύσεις του τιμήθηκαν με διεθνή βραβεία και διακρίσεις.
Η αποδοχή του από τη διεθνή κοινότητα αποτυπώθηκε στην ένταξή του ως μέλους της Γαλλικής Μαθηματικής Εταιρείας και στην ίδρυση της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, στην οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Το 1926, η Ακαδημία Αθηνών τον υποδέχθηκε ως μέλος, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη του προσφορά στα μαθηματικά, ενώ υπηρέτησε και ως κοσμήτορας της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η δράση του ξεπέρασε τα όρια των ακαδημαϊκών του καθηκόντων, καθώς υπηρέτησε ως πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπείας Πνευματικής Συνεργασίας για την Κοινωνία των Εθνών, ενισχύοντας τη διεθνή πνευματική συνεργασία. Με τη συνεισφορά του στη διάδοση των μαθηματικών και την ανάδειξη της Ελλάδας ως κέντρο επιστημονικής ανάπτυξης, έφερε την Ελλάδα στο προσκήνιο των διεθνών μαθηματικών συζητήσεων.
Ο πρόωρος θάνατός του, στις 27 Απριλίου 1928, ενώ επέστρεφε από τη Γαλλία, όπου συμμετείχε στη συνεδρίαση της Κοινωνίας των Εθνών, στέρησε την ακαδημαϊκή κοινότητα από έναν από τους πιο αξιόλογους εκπροσώπους της. Η απώλεια αυτή αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στη μαθηματική και πνευματική ζωή της χώρας, ενώ το έργο του Γεωργίου Ρεμούνδου συνεχίζει να αναγνωρίζεται και να τιμάται μέχρι σήμερα.
Συγγραφικό έργο
Ρεμούνδος, Γεώργιος Ι. (1911). Σύντομος ανάλυσις του ποιού και της αξίας των έργων ; βαρυσήμαντοι κρίσεις περί των έργων αυτού: υπόμνημα β': συνέχεια και συμπλήρωμα του πρώτου. Εν Αθήναις: Τύποις Π. Δ. Σακελλαρίου
Ρεμούνδος, Γεώργιος Ι. (1912). Περί του μαθηματικού συμβολισμού και των αρχών της αναλύσεως: λόγος εναρκτήριος εκφωνηθείς εν τω Εθνικώ Πανεπιστημίω. Εν Αθήναις: Τύποις Π. Δ. Σακελλαρίου
Ρεμούνδος, Γεώργιος Ι. (1926). Πεπραγμένα της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της Πνευματικής Συνεργασίας δια της Κοινωνίας των Εθνών: από 1ης Σεπτεμβρίου 1925 μέχρι της 31ης Αυγούστου 1926 (Πανεπιστημιακού έτους 1925-1926). Εν Αθήναις: Εκδοτικός οίκος Ν. Θεοφανίδης και Σ. Λαμπαδαρίδης
Γαλλικά
Ρεμούνδος, Γεώργιος Ι. (1904). Sur un theoreme de M. Borel dans la theorie des fonctions entieres. Paris
Ρεμούνδος, Γεώργιος Ι. (1905). Sur les fonctions ayant un nombre fini de branches. Paris
Ρεμούνδος, Γεώργιος Ι. (1905). Sur quelques points de la theorie des nombres et la theorie des fonctions. Paris
Ρεμούνδος, Γεώργιος Ι. (1906). Sur la croissance des fonctions multiformes. Paris
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Ποιες συμβουλές έδινε ο Νίκος Γκάτσος στον Μάνο Χατζηδάκι
Οι τέσσερις κύριοι κανόνες της μεθόδου του Καρτέσιου
Η ξύλινη σκάλα και το Πάσχα των Ελλήνων του Γιώργου Θέμελη
Όσκαρ Ουάιλντ: Εκεί που γίνονται όλες οι αμαρτίες του κόσμου
Ανρί Μπεργκσόν: Τα μαθηματικά μας βοηθούν να προσλάβουμε λογικά τον κόσμο
Μια βόλτα στον Κήπο του Επίκουρου, παρέα με τον Ανατόλ Φρανς
Άννα Συνοδινού, η ηθοποιός που έσκαβε βαθιά στα κείμενα της αρχαίας τραγωδίας
Ίρβιν Γιάλομ: Τα υλικά αγαθά είναι απατηλά
Χάνα Άρεντ: Με ένα λαό που δεν πιστεύει τίποτα, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις
Στέφαν Τσβάιχ, ο πιο πολυδιαβασμένος συγγραφέας του Μεσοπολέμου γράφει για τον Κόσμο του Χθες
δεν βρέθηκαν σχόλια επισκεπτών...