«Τον Γκάτσο τον έχω σαν πατέρα μου.
Φίλο.
Αδελφό.
Έχασα νέος τον πατέρα μου, - ήμουν δεκατεσσάρων χρόνων - και οι θεοί μου έδωσαν αργότερα τον Νίκο Γκάτσο.
Μη φανταστείτε πως είναι εύκολος φίλος.
Κάθε άλλο.
Με συγκρατεί, με θεραπεύει.
Μιλάμε αν δε βλεπόμαστε στο τηλέφωνο, δύο, τρεις, πολλές φορές την ημέρα.
Ο Γκάτσος μού δίδαξε:
«Να μη γράφεις άνευ λόγου.
Να μην εργάζεσαι περισσότερο απ' ότι χρειάζεσαι για να κερδίσεις τα απαραίτητα.
Μη χαιρετάς ανθρώπους που δεν έχουν να σου πούνε τίποτα.
Μη σπαταλάς τις κινήσεις σου.
Να σκέφτεσαι αδιάκοπα, και τέλος, να κοιμάσαι κουρασμένος...»
Μάνος Χατζιδάκις
Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Χρονά: Ξενοδοχείο Βαλκάνια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μια κοινωνία που εκδικείται δεν γίνεται πιο δίκαιη, γίνεται πιο πρωτόγονη
Η μεγάλη συμβολή του Θαλή του Μιλήσιου στα μαθηματικά και τον Πολιτισμό
Ο Τόμας Στερνς Έλιοτ γράφει για την ενότητα του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού
Άντον Τσέχωφ, «Ένας αριθμός»
Η «Αξία της Ζωής» της Τζέιν Άντερσον, μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε
Πολ Ελυάρ, η άσβεστη φλόγα της ελπίδας
Η μέθοδος Μπροντέλ: Διαβάζοντας αλλιώς την Ιστορία
Το Bolero του Ραβέλ έγινε 96 ετών- Δείτε τη μαγευτική Πλισέτσκαγια να το χορεύει (video)
Ο Ιωάννης Συκουτρής γράφει για το νόημα της ζωής
Ο Τάκης Παπατσώνης μπροστά σε ένα άσπρο, ελληνικό ερημοκκλήσι
δεν βρέθηκαν σχόλια επισκεπτών...